Als je vroeger op zoek was naar een sportauto die totaal afweek van de norm, dan was je bij Lamborghini altijd aan het goede adres. Waar het tegenwoordig onder de vleugels van moederbedrijf Audi enigszins meevalt met de rare uitspattingen, konden ze er vroeger geen genoeg van krijgen. De Lamborghini Espada die wij ter restauratie in onze werkplaats hadden, vormt daar geen uitzondering op.
Over smaak valt niet te twisten
Eerlijk is eerlijk, we stonden er wel even van te kijken, deze Lambo. Op de Lamborghini LM002 na misschien wel één van de vreemdste modellen van het merk. Het design is ontzettend uitgesproken, en niet het eerste waar je aan denkt bij een volbloed sportwagen. Toch moet je het de jongens van Lamborghini nageven: opvallen doet ‘ie wel, zeker in het straatbeeld van de late jaren zestig. Met een totale productie van 1200 stuks zou je zeggen dat we echt met een unieke wagen te maken hebben. Voor Lamborghini-begrippen valt dit echter mee. Tot de Countach het levenslicht zag, was dit namelijk de Lamborghini met de hoogste productiecijfers.
Hatchback
Marcello Gandini van Bertone tekende de Lamborghini Espada als vierzits GT, maar stiekem is het een hatchback. Het achterraam kan volledig omhoog, en er past nog best wat in ook. Er zit zelfs een rolhoes in om je bagage mee af te dekken. Nee, we hebben het niet over een Volvo V70, het gaat nog steeds over een Lamborghini!
Een beetje vreemd, maar wel lekker
De Lamborghini Espada zag er niet alleen onconventioneel uit, maar had ook wat eigenaardigheden aan boord. Zo had de wagen aan beide zijden een tankdop, met een eigen tank, die wel in verbinding stonden met elkaar. De bijrijder had de beschikking over een in de lengte afstelbare voetensteun, want een voetensteun vond men blijkbaar handig in die tijd. Dat was niet het enige wat je kon afstellen, want ook het stuur was in hoogte te verstellen. Een unicum voor een Italiaanse auto in die tijd. Een klein nadeel was dan weer wel dat het systeem zonder vergrendeling werkte. Niet te fanatiek sturen dus! Een driepuntsgordel was bovendien standaard, maar deze bestond uit twee losse riemen. Deze moest je eerst aan elkaar koppelen, voordat je ‘m om kon doen. Zo zijn er nog wel meer eigenaardigheden op te noemen, maar een 3.9 V12 en een uitlaatsysteem met een prachtige soundtrack kreeg je er ook bij. Dus met 1.630 kilo schoon aan de haak en 345 pk om het mee in beweging te brengen kwam (en kom) je wel lekker vlot vooruit.
