De Jaguar E-type, gefabriceerd tussen 1961 en 1975, is voor velen de perfecte match tussen schoonheid en sportiviteit. Het exemplaar dat wij in de werkplaats hadden, was toe aan een flinke restauratie van de voorzijde. En bij een E-type heb je het dan gelijk over de helft van de auto.
Zijn tijd vooruit
Met een topsnelheid van 241 km/u en een acceleratie van 0 tot 100 onder de zeven seconden sloeg je bepaald geen slecht figuur in de jaren zestig. Dat was echter nog maar het begin. Met een zelfdragend chassis (monocoque), bekrachtigde schijfremmen en onafhankelijke wielophanging zette de Jaguar E-Type de standaard voor de gehele industrie.
Een kat die complimentjes rooft
Over het design van de Jaguar E-Type kunnen we kort zijn: hoewel niet iedereen direct gecharmeerd is van de lange neus en de korte kont, is het geheel zeker niet verkeerd om naar te kijken. De auto doet letterlijk denken aan een Jaguar, klaar om zijn prooi te bespringen. Toen de E-type gelanceerd werd, gooide de auto hoge ogen. Enzo Ferrari noemde het model: “de mooiste auto ooit gemaakt.” Met zulke complimenten uit Italië weet je dat je iets goed doet. Niet alleen in Italië waren ze dol op het uiterlijk van de E-type, op het droomlijstje van vrijwel elke autoliefhebber staat de E-Type vrij hoog genoteerd.
Nóg meer onder de (lange) motorkap
Brullen kon dit katje goed, dankzij de befaamde (en beruchte) zes-in-lijn motoren. Tegen het eind van zijn levenscyclus werd de Jaguar E-Type zelfs geleverd met dubbel zo veel cilinders, maar de reden hiervoor was minder voor de hand liggend. De twaalfcilinder had niet tot doel om de E-Type van twee keer zoveel vermogen te voorzien, zoals je misschien gehoopt had. Nee, de twaalfpitter moest de emissie van schadelijke stoffen beperken. Je leest het goed: downsizen door te upsizen. Als Jaguar de zes-in-lijn motoren had geknepen, had dat teveel vermogensverlies tot gevolg gehad. Er werd nog kort een V8 overwogen, maar dat was te ‘gewoontjes’, zeker binnen de Amerikaanse markt. Bovendien had vrijwel elk – serieuze – Italiaanse concurrent een twaalfcilinder in het vooronder, dus Jaguar kon niet achterblijven.
